کشمش بدون هسته حاوی پلی فنول ها است که آنتی اکسیدان هایی هستند که ممکن است از سلول های چشم در برابر آسیب رادیکال های آزاد محافظت کنند. این ممکن است به نوبه خود به محافظت از چشم ها در برابر اختلالات چشمی مانند دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن و آب مروارید کمک کند.

آنتی اکسیدان ها ممکن است به جوان نگه داشتن سلول های پوست و جلوگیری از آسیب سلول های پیری کمک کنند. کشمش همچنین حاوی مواد مغذی ارزشمندی مانند ویتامین C، سلنیوم و روی است.

این ترکیب از مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها ممکن است یک مکمل مفید برای رژیم غذایی باشد که بر ایجاد سلامت پوست تمرکز دارد.

مطالعه منبع معتبر پزشکی Postgraduate Medicine همچنین اشاره کرد که در مقایسه با خوردن سایر تنقلات، خوردن منظم کشمش ممکن است به کاهش قند خون فرد کمک کند.

حتی با وجود اینکه کشمش حاوی مقدار بیشتری قند نسبت به میوه های تازه است، مصرف کشمش در مقایسه با تنقلات فرآوری شده باعث کاهش هموگلوبین a1c می شود که نشانگر مدیریت قند خون است.

این بدان معنی است که یک وعده کشمش ممکن است راهی عالی برای ارضای هوس شیرینی باشد. در حالی که کشمش به طور کلی مفید است، برخی مواقع ممکن است کشمش بهترین میان وعده نباشد.

به عنوان مثال، افرادی که به دنبال کاهش کالری دریافتی خود هستند، ممکن است بخواهند در مصرف مقدار زیادی کشمش مراقب باشند. در حالی که یک کشمش حاوی همان تعداد کالری یک انگور است، کشمش بسیار کمتر است. این به راحتی می تواند منجر به مصرف بیش از حد کالری شود.

نگرانی دیگر در مورد مصرف زیاد کشمش افزایش فیبر محلول است. فیبر بیش از حد ممکن است باعث ناراحتی های گوارشی مانند گرفتگی عضلات، گاز و نفخ شود. حتی ممکن است برخی افراد دچار اسهال شوند.

با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که این امر تنها با خوردن مقدار قابل توجهی کشمش حاصل می شود زیرا حاوی مقادیر بیش از حد زیادی فیبر نیست.

در نهایت، به دلیل جثه کوچک، افراد مستعد خفگی و کودکان کوچک ممکن است لازم باشد از کشمش خودداری کنند و به جای آن میوه‌های تازه را انتخاب کنند.