طبق قانون مقررات فدرال ایالات متحده ، هر چیزی که «پارمزان» نامیده می‌شود، باید پنیر شیر گاوی با «بافت دانه‌ای» و «پوست سخت و شکننده» باشد و حداقل 10 ماه از عمر آن گذشته باشد.
علاوه بر این، کشک باید به قطعات «بزرگتر از دانه گندم» بریده شده باشد.
پارمزان را می توان با خامه، شیر بدون چربی، شیر بدون چربی غلیظ، شیر خشک بدون چربی یا آب کافی برای بازسازی شیر بدون چربی غلیظ یا شیر خشک بدون چربی استفاده کرد.
قیمت پنیر پارمزان در اقصی نقاط کشور از ثبات برخوردار است و دستخوش تغییر نمی شود.
برخلاف Grana Padano و Parmigiano Reggiano (که در ادامه با جزئیات بیشتر در مورد آنها صحبت می کنیم)، پارمسان را می توان با استفاده از شیر پاستوریزه نیز تهیه کرد، اگرچه منتقدان می گویند که منجر به طعم کمتر پنیر می شود.
هیچ قانونی وجود ندارد که مکان خاصی را تعیین کند که در آن پنیر باید در آن پارمسان در نظر گرفته شود.
با این حال، اسنوب‌های پنیر گاهی اوقات پارمزان را به خاطر این که کالای واقعی ایتالیایی نیست، مورد تحقیر قرار می‌دهند.
اما، سال‌های زیادی بود که مهاجران ایتالیایی در آمریکا سعی کردند پنیر پارمزان واقعی را تهیه کنند ، و یا خیلی گران بود یا به دلیل جنگ یا رکود اقتصادی در دسترس نبود.
بنابراین، امروز ما Parm ساخت آمریکا را داریم.
پارمزان ممکن است پنیر ایده‌آلی برای زیبایی روی تخته پنیر شما نباشد (مگر اینکه بدانید آن را دوست دارید، پس به سراغش بروید)، اما همیشه برای پختن با ماکارونی یا رنده کردن روی ماکارونی مناسب است.
پارمیجیانو رجیانو که اغلب “پادشاه پنیر” نامیده می شود، یکی از قدیمی ترین پنیرهای جهان است.
راهبانی که در ابتدا شروع به تولید پارمیجیانو رجیانو کردند، می‌خواستند پنیر کمتر فاسد شدنی ایجاد کنند، که با “اجازه دادن به توده پنیر خشک و افزایش اندازه چرخ، در نتیجه پنیر را قادر می‌سازد تا مدت طولانی باقی بماند و از منطقه تولید دور شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.